Właśnie jest środek nocy i wróciłem z pracy, gdzie byłem wezwany do nagłego krwotoku brzusznego. Jest to sytuacja bezpośrednio zagrażająca życiu i wymaga szybkiej interwencji chirurgicznej – często u pacjenta w ciężkim stanie, kiedy ryzyko operacyjne jest duże. Najczęściej tego typu problemy, to pies dużej razy w średnim wieku, ok 7-8 lat. Królują tu owczarki niemieckie. Zazwyczaj mam do Czynienia z krwawieniem z pękniętego nowotworu. W dużej mierze są to guzy śledziony i wcale nierzadko naprawdę pokaźnych rozmiarów. Od kilku do kilkunastu centymetrów. Dzieje się tak dlatego, że zmiany rozrostowe śledziony nie dają objawów klinicznych dopóki stan pacjenta nie jest naprawdę poważny. Rzadko, ale mogą dawać objawy zaburzeń parametrów morfologicznych, ale to często już w zaawansowanym etapie. Często jest też tak, że rozrost jest powolny a nagle pogorszenie samopoczucia występuje właśnie w chwili pęknięcia zmiany. Nierzadko też występowanie zmian pod torebką śledziony może powodować jej rozciągnięcie i tym samym ból. Niekiedy obserwuje się objawy bolesności brzucha, ale też czasami występuje jedynie niechęć do ruchu. Do pęknięcia zmiany i spontanicznego krwawienia może dojść spontanicznie. Czasami tego typu nowotwory podkrwawiają w niewielkim zakresie, ale przez dłuższy czas. Tym samym doprowadzając do zrostów na terenie jamy otrzewnej. Znaczny odsetek takich nagłych pacjentów, to psy które jeszcze kilkanaście godzin czy kilka dni temu biegały pełne zapału, a nikt nie przejmował się faktem, że te 7 lat to już geriatria. Zaskoczeniem bywa wtedy właśnie to, że pierwszym odkryciem jest obecność zmiany, która z pewnością rosła już co najmniej kilka miesięcy. Niestety, ale znaczny odsetek tych zmian to nowotwory złośliwe. Często naczyniakomięsaki, w których przypadku obecność przerzutów odległych sięga nawet 100%, a czas przeżycia po operacji to średnio kilka miesięcy. Nie zawsze jednak zmiany mają charakter złośliwy. Łagodne rozrosty także mogą osiągać znaczne rozmiary, które napinają torebkę narządu, a ta z kolei może pęknąć przy niewielkim urazie i doprowadzić do ostrego krwawienia. Jest jednak możliwość profilaktyki. Podobnie jak u ludzi, tak samo i u zwierząt, należy brać pod uwagę wykonywanie kontrolnych badań ultrasonograficznych w cyklach 6-12 miesięcy. Szczególnie w wieku geriatrycznym, czyli od 6-8 roku życia dla psów i 7-10 roku życia u kotów. Zasadność wykonywania takich badań potwierdza coraz większe zainteresowanie młodych adeptów sztuki weterynaryjnej. Już studenci i młodzi lekarze zdają sobie sprawę, że badanie ultrasonograficzne nie musi być jakimś skomplikowanym protokołem. Właściwie może być uzupełnieniem podstawowego badania u pacjenta, szczególnie w grupie ryzyka. Ja mam ten sukces, że współpracuję z bardzo dobrymi diagnostami i rozpoznanie stawiane jest często bardzo szybko, co znacznie poprawia statystyki moich, już bardziej inwazyjnych działań. Moim zdaniem standardowy program profilaktyki naszych czworonożnych podopiecznych z pewnością wymaga szczepień, badań parazytologicznych czy profilaktyki przeciwkleszczowej. O ile kleszcze są u nas znacznym niebezpieczeństwem, to choroby zakaźne jak nosówka czy choroba Rubartha, nie stanowią rzeczywistego zagrożenia u pacjentów regularnie szczepionych. Regularnie, to znaczy co 3 lata u dorosłego psa. Z pewnością większej uwagi wymaga prowadzenie badań profilaktycznych, które umożliwiają wykrycie chociażby rozwijającego się guza śledziony.
Cocker-spaniel – określenie rasy. Cocker-spaniel angielski to nieduży pies mający kwadratową kufę, nisko osadzone, zwisające uszy (typowe dla psów myśliwskich). Spaniel w ruchu wesoło merda ogonem, nosi go poniżej linii grzbietu. Reklama. Jego sierść jest gładka, jedwabista. Wysokość w kłębie psa: 39–41 cm.
Śledziona to ważny i potrzebny narząd, ale nie jest niezbędna do życia. Bez śledziony można żyć - lekarze ją usuwają, gdy zagraża życiu pacjenta. Ale to nieprawda, że śledziona nie pełni istotnych funkcji w organizmie: jest to narząd, który należy do dwóch układów - limfatycznego i krwionośnego. Spis treściŚledziona - budowaŚledziona - funkcjeSplenektomia - usunięcie śledziony Śledziona przypomina połączone ze sobą cząstki pomarańczy. Wciska się między żołądek a lewą nerkę. Tuż poniżej miejsca, gdzie dotyka do żołądka, ma zagłębienie stanowiące tzw. wrota śledziony. W nich mieszczą się rozgałęzienia tętnicy oraz żyły śledzionowej, którymi krew dociera i wypływa z narządu. Kładąc na kilku ostatnich żebrach po lewej stronie otwartą dłoń, przykrywamy nią śledzionę. Gdy leżymy, jej długa oś biegnie wzdłuż dziesiątego żebra. Kiedy wstajemy, przód narządu zwrócony w stronę mostka nieco się obniża, ale u zdrowego człowieka nigdy nie wychodzi spod łuku żebrowego. Dlatego, obmacując sobie brzuch, nie wyczujemy śledziony. Zdaniem eksperta: Morfologia krwi z rozmazem Śledziona - budowa Wielkość i kształt śledziony w dużej mierze zależą od stopnia wypełnienia jej krwią. Średnio waży ok. 150 g i mieści ok. 50 ml krwi, chociaż może jej zmagazynować kilkakrotnie więcej. Przy chorobach zakaźnych, takich jak dur brzuszny (tyfus) czy zimnica (malaria), jej waga sięga nawet kilku kilogramów. Wówczas lekarz, obmacując brzuch, wyczuwa pod palcami opór w lewym podżebrzu. Co ciekawe, powiększona śledziona zwykle nie boli. W środku narząd ten jest zbudowany z siateczkowatej tkanki łącznej. Gdybyśmy przecięli śledzionę w poprzek i przyjrzeli się powiększonemu plastrowi, zauważylibyśmy dwa dominujące kolory: biały i czerwony. Świadczą one o tym, że śledziona należy jednocześnie do dwóch układów: limfatycznego i krwionośnego. Wyraźnie widzielibyśmy wysepki tzw. miazgi białej - ta część śledziony przynależy do układu limfatycznego (chłonnego) i, mówiąc w uproszczeniu, stoi na straży naszej odporności. Białe wysepki otacza tzw. miazga czerwona, której kolor nadają różne składniki krwi: erytrocyty, leukocyty, płytki i komórki plazmatyczne. Śledzionę otacza błona surowicza i torebka włóknista. Od torebki odchodzą pasma tkanki włóknistej nazywane beleczkami. Wchodzą one w miąższ narządu w postaci pasm i błon. Beleczki są zbudowane ze sprężystych włókien i komórek mięśni gładkich. Zależnie od ruchów tych ostatnich śledziona może się kurczyć i rozkurczać, zasysając krew lub wypychając ją do krwiobiegu. Śledziona - funkcje Jak wykazują badania, śledziona zaczyna się rozwijać już ok. 6. tygodnia życia płodu. Pełni następujące funkcje: Uprząta stare krwinki. Z zalegających w niej co najmniej 50 ml krwi śledziona wychwytuje i niszczy starzejące się krwinki czerwone i płytki krwi. Produkty ich rozpadu są przekazywane wraz z krwią do wątroby (z nich powstaje bilirubina - składnik żółci). Wspiera odporność. Śledziona, jako część układu limfatycznego, bierze udział w wytwarzaniu limfocytów - komórek odpornościowych. Produkuje także przeciwciała niezbędne do walki z zakażeniami. Podtrzymuje życie komórek. W śledzionie powstają substancje magazynujące energię i ułatwiające przepływ krwi. Umożliwiają utrzymanie się tkanek przy życiu w przypadku ich niedotlenienia (np. wysoko w górach). Magazynuje krew. Nie zawsze cała krew znajduje się w krwiobiegu. Zdarza się (gdy np. organizm broni się przed utratą ciepła), że jej część jest magazynowana - przede wszystkim w wątrobie, ale także w śledzionie. Splenektomia - usunięcie śledziony Operacyjne usunięcie śledziony (tzw. splenektomię) wykonuje się głównie po urazach, kiedy na skutek wypadku samochodowego albo kopnięcia w brzuch narząd pęka i dochodzi do zagrażającego życiu krwawienia do jamy brzusznej. Chory odczuwa wtedy silny ból brzucha, traci siły, robi się blady, ma przyspieszone tętno. Na skutek spadku ciśnienia tętniczego traci przytomność. Musi jak najszybciej trafić do szpitala na stół operacyjny. Życie może mu uratować usunięcie śledziony i podwiązanie jej naczyń krwionośnych. Choć wydaje się to nielogiczne, lekarze czasem celowo usuwają śledzionę. Zdarza się to u osób cierpiących na tzw. małopłytkowość (za mała liczba płytek krwi). Są one narażone na zagrażające życiu krwotoki. Jeżeli nie pomaga im leczenie farmakologiczne (zazwyczaj podaje się sterydy), usuwa się śledzionę. Operacja zwykle radykalnie poprawia stan chorych - nie mają już bowiem narządu niszczącego stare płytki krwi i wytwarzającego przeciwciała przeciwpłytkowe. To prawda, że da się żyć bez śledziony, ale człowiek pozbawiony tego narządu ma mniejszą odporność i jego układ krążenia działa gorzej - śledziona już nie magazynuje krwi ani nie niszczy niepełnowartościowych krwinek. Powinniśmy więc chronić ją przed urazami. Czy rozpoznasz organ po kształcie? Pytanie 1 z 12 Organ na zdjęciu to: Śledziona Wątroba Trzustka Jaka to choroba? Pytanie 1 z 12 Co dolega temu dziecku? Atypowe zapalenie skóry Atopowe zapalenie skóry Atypiczne zapalenie skóry
Dog niemiecki to potężny, harmonijnie zbudowany pies mogący ważyć nawet 80 kg. Szlachetny wygląd psów tej rasy jest połączeniem wielkości, harmonijnej budowy z dumą, elegancją i potęgą. Sylwetka doga niemieckiego powinna być prawie kwadratowa, choć suki mogą być nieznacznie dłuższe. Charakterystyczna głowa doga niemieckiego
"Panie doktorze ile lat miałby mój pies gdyby był człowiekiem?" To pytanie bardzo często pojawia się w rozmowach jakie prowadzę z właścicielami czworonogów odwiedzającymi moją przychodnię. Odpowiedź wymaga pewnego usystematyzowania. Otóż pies psu nie jest równy, co w przeciwieństwie do ludzi, nie budzi zastrzeżeń i wydaje się oczywistością. Zasadniczo psy można podzielić na trzy grupy. Pierwsza to psy ras małych, których waga ciała nie przekracza 10 kg. Druga grupa to psy ras średnich do około 25 kg wagi i wreszcie trzecia to psy duże i olbrzymy powyżej 25 kg do 60 a nawet 70 kg. Należy też zaznaczyć, że potoczne i intuicyjne mniemanie o długowieczności dużych psów jest błędne i wbrew obiegowym opiniom to pieski ras małych żyją dłużej i starzeją się wolniej. Ośmioletni pekińczyk czy posokowiec bawarski są zwierzętami w pełni sił, ale ich rówieśnik dog niemiecki czy rottweiler to już psy stare. Świadomość powyższego ważna jest zarówno dla lekarzy leczących te zwierzęta np. ze względu na inną kwalifikację pacjentów do narkozy, jak też dla właścicieli, którzy muszą zdawać sobie sprawę z postępującego "zużycia" ich ulubieńców i konieczności ograniczania np. pewnych intensywnych zabaw. Wraz z upływem lat zmieniają się też wymagania żywieniowe i pielęgnacyjne starzejących się zwierząt. Generalnie psy ras małych i średnich dorastają w przeciągu 1 roku czyli w wymiarze ludzkim kończą wtedy około 18 lat, a psy ras dużych i olbrzymich kończą dorastanie w wieku ok. 24 miesięcy czyli dorastają dwukrotnie wolniej. Z tym zjawiskiem wiąże się szereg różnic, szczególnie dotyczących sposobu żywienia oraz zapotrzebowania na składniki odżywcze u poszczególnych kategorii psów. Podobnie wspomniane już starzenie postępuje odmiennie i psy duże oraz olbrzymie starzeją się znacznie szybciej niż psy małe. Od powyższej zasady zdarzają się oczywiście wyjątki potwierdzające regułę. W mojej praktyce zanotowałem jako najdłużej cieszącą się życiem pewną suczkę rasy pekińczyk, która dożyła 21 lat, a w wieku 19 lat miała jeszcze cieczkę! Według standardów ludzkich znacznie przekroczyła wiek 100 lat. W tak krótkim tekście nie sposób oczywiście przedstawić szczegółów dotyczących różnic we wzroście, rozwoju i starzeniu się psów. Mogę więc tylko pewne zjawiska zasygnalizować. Każdorazowo wymagają one konsultacji z lekarzem weterynarii opiekującym się danym zwierzęciem. I tak w okresie dojrzewania czyli do około 24 miesiąca życia częstym problemem u psów ras dużych są zmiany stawowe, bóle kończyn, kulawizny. Wynikają one zarówno z predyspozycji rasowych jak również z często popełnianych błędów żywieniowych. Niekiedy zmiany te przybierają formę nieodwracalną a w skrajnych przypadkach prowadzą do silnych przewlekłych, niewrażliwych na leki bólów skłaniających właścicieli do wykonania eutanazji cierpiących zwierząt. Kolejnym problemem związanym z wiekiem i predyspozycjami rasowymi są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa często prowadzące do dyskopatii i porażeń .Rasami szczególnie zagrożonymi są w tym przypadku jamniki oraz psy „jamnikopodobne”. Częstym zjawiskiem, występującym u psów ras dużych jest przedwczesne „zużycie” mięśnia sercowego. Prowadzi ono do wystąpienia niewydolności krążenia. Często pierwsze objawy mogą pojawić się u psów w wieku około 6-7 lat. Innym, częstym zjawiskiem nasilającym się w ostatnich latach jest intensywne odkładanie się kamienia nazębnego oraz towarzysząca mu paradontoza i przedwczesne wypadanie zębów. Dość powszechnym schorzeniem starszych psów jest zaćma jako efekt przewlekłej, nie wykrytej i nie leczonej cukrzycy. Podsumowując mogę stwierdzić tak!. Warto dużo wiedzieć o prawidłach kierujących wzrostem i rozwojem naszych podopiecznych . Warto też mieć wiedzę na temat możliwych zagrożeń wynikających z predyspozycji rasowych oraz wieku gdyż wiele z tych problemów można wyeliminować, niektóre procesy chorobowe zatrzymać lub opóźnić ich ujawnienie. Należy pamiętać, że ścisła współpraca z lekarzem weterynarii oraz lektura fachowych książek czy poradników daje potrzebną wiedzę oraz gwarantuje wczesne wykrycie ewentualnych przypadłości i wdrożenie potrzebnego leczenia. Należy nie zapominać też o starej zasadzie, iż zawsze „lepiej zapobiegać niż leczyć”. autor: Przemysław Brodzikowski
Czy pies może przeżyć bez swojej śledziony? Tak, pies może przeżyć bez swojej śledziony. Śledziona jest narządem wewnętrznym, który zwykle filtruje i reguluje poziom cukru we krwi, a także wspomaga odporność organizmu poprzez produkcję limfocytów.
Śledziona - położenie, budowa, funkcje i choroby śledziony George Gvasalia/Unsplash Opublikowano: 14:10Aktualizacja: 16:22 Śledziona to narząd pełniący w organizmie funkcje odpornościowe. Znajduje się pod lewym żebrem, a jego wielkość zależna jest od stopnia wypełnienia krwią. Powiększenie śledziony, czyli tzw. splenomegalia, może pojawić się w przebiegu wielu chorób, w tym chorób zakaźnych, zapalenia wątroby i białaczki. Silny ból śledziony wskazuje na jej pęknięcie i konieczność usunięcia narządu. Budowa i położenie śledzionyFunkcje śledzionyChoroby śledzionyJak zbadać śledzionę?Czy można żyć bez śledziony? Śledziona to największy narząd limfatyczny. Położony jest wewnątrzotrzewnowo, między dziewiątym a jedenastym żebrem; przylega do żołądka i lewej nerki. Jeśli organizm jest zdrowy, nie ma możliwości palpacyjnego wyczucia, gdzie jest śledziona. Wymiary śledziony mogą być bardzo różne, zależą bowiem od stopnia wypełnienia narządu krwią. Przyjmuje się, iż śledziona ma zwykle wielkość zaciśniętej pięści (średnio 12 x 7 x 4 cm) i waży około 100-200 gramów. We wnęce śledziony znajdują się naczynia krwionośne (tętnica śledzionowa i żyła śledzionowa) oraz naczynia chłonne, węzły chłonne i ogon trzustki. Śledziona zbudowana jest z miazgi białej, którą stanowią limfocyty B i T, makrofagi, komórki plazmatyczne i komórki dendrytyczne oraz miazgi czerwonej gromadzącej komórki krwi, fibroblasty, limfocyty i makrofagi, mające zdolność do opłaszczania i niszczenia innych komórek. Choć śledziona jest zwykle narządem nieparzystym, zdarza się, że niektóre osoby posiadają dwie śledziony (a czasem nawet trzy lub cztery). Do wykrycia dodatkowej śledziony dochodzi zazwyczaj podczas badania ultrasonograficznego jamy brzusznej. Obecność drugiego narządu z reguły nie wywołuje żadnych objawów niepożądanych. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging Naturell Selen Organiczny 200 µg, 365 tabletek 73,00 zł Odporność Naturell Immuno Kids, 10 saszetek 14,99 zł Odporność Naturell Uromaxin + C, 60 tabletek 15,99 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Funkcje śledziony Śledziona nie jest narządem niezbędnym do życia, ale pełni w organizmie ważne role. Narząd ten odpowiada za: filtrację krwi – usuwanie z krążenia uszkodzonych krwinek czerwonych, leukocytów, trombocytów oraz mikroorganizmów, które przeniknęły do krwi, magazynowanie krwi i uwalnianie jej w razie potrzeb organizmu, np. w trakcie utraty krwi, wytwarzanie limfocytów i przeciwciał, które biorą udział w reakcjach odpornościowych organizmu w czasie trwania infekcji, produkowanie substancji wzmacniających odporność organizmu, wytwarzanie krwi w życiu płodowym (funkcja ta zanika po urodzeniu). Choroby śledziony W przebiegu niektórych chorób obserwuje się splenomegalię, czyli powiększenie śledziony. Zwiększenie wymiarów narządu może być związane z większą ilością zalegającej w nim krwi lub odkładaniem się substancji, których organizm nie potrafi metabolizować. Ponadto, do splenomegalii dochodzi podczas reakcji obronnej organizmu w odpowiedzi na obecne w nim patogeny. Powiększenie śledziony nie jest chorobą sama w sobie, lecz jednym z objawów choroby podstawowej. Nieprawidłowość ta powstaje na podłożu: chorób zakaźnych, w tym boreliozy, różyczki, cytomegalii, mononukleozy zakaźnej, toksoplazmozy lub malarii, anemii hemolitycznej: sferocytozy, talasemii, zapalenia wątroby, chorób spichrzeniowych: choroby Gauchera, Niemanna-Picka, mukopolisacharydoz, nadciśnienia wrotnego, białaczki, chłoniaków, chorób autoimmunologicznych – reumatologicznego zapalenia stawów (RZS), tocznia rumieniowatego układowego, sarkoidozy, małopłytkowości. Splenomegalia może być również skutkiem zaburzeń w obrębie samej śledziony, jednak jest to zjawisko stosunkowo rzadkie. Do powiększenia narządu dochodzi w wyniku zapalenia śledziony (splenitis), powstania torbieli, ropni oraz zmian nowotworowych i przerzutowych w obrębie narządu. Typowe objawy bólu śledziony to: ból zlokalizowany w górnej lewej części brzucha, uczucie pełności w jamie brzusznej, zmęczenie, nawracające nudności. Inne symptomy chorobowe mają związek z chorobą podstawową. O pęknięciu śledziony może świadczyć ogromny ból odczuwany w całym brzuchu, zawroty głowy, przyspieszenie akcji serca, uczucie dezorientacji. Uszkodzenie śledziony w większości przypadków jest wynikiem urazu doznanego podczas wypadku komunikacyjnego lub pobicia. Pęknięcie śledziony powoduje krwotok wewnętrzny, który jest stanem zagrożenia życia i wymaga pilnej interwencji lekarskiej. Jak zbadać śledzionę? Jakiekolwiek niepokojące objawy w obrębie jamy brzusznej powinny być wskazaniem do wizyty u lekarza. W pierwszej kolejności z pacjentem przeprowadzany jest szczegółowy wywiad uwzględniający objawy chorobowe oraz występowanie w rodzinie chorób, takich jak: niedokrwistość, krwawienia, choroby nowotworowe lub choroby hematologiczne. Badanie przedmiotowe uwzględnia ocenę wielkości śledziony oraz obecność powiększonych węzłów chłonnych. W razie konieczności wykonywana jest morfologia oraz inne badania laboratoryjne. Samą śledzionę można zbadać za pomocą badania ultrasonograficznego jamy brzusznej (USG). Dzięki temu badaniu obrazowemu możliwe jest określenie wielkości śledziony i pozostałych narządów znajdujących się w obrębie brzucha, a także dokonanie pomiaru przepływu krwi w naczyniach krwionośnych sąsiadujących z narządami. Czy można żyć bez śledziony? Doznany uraz śledziony, jej pękniecie lub obecność dużej torbieli (o średnicy co najmniej 10 cm) jest wskazaniem do usunięcia narządu – splenektomii. W większości przypadków zabieg wykonuje się laparoskopowo, a powikłania pooperacyjne występują u mniej niż 10 proc. pacjentów. Główne skutki uboczne splenektomii to krwawienia oraz zakażenia. Po resekcji, funkcję śledziony przejmują inne narządy. Krew filtrowana jest w wątrobie, a węzły chłonne odpowiadają za reakcje odpornościowe. Niestety w organizmie dochodzi do spadku odporności, ale bez śledziony można normalnie żyć. Co więcej, niektóre osoby rodzą się już bez śledziony. Zjawisko to nazywane jest asplenią. Śledziona nie jest niezbędnym narządem, dlatego jej resekcja nie wiąże się ze znaczącym pogorszeniem życia chorego. Przed operacją pacjent zostaje zaszczepiony przeciwko pneumokokom i bakteriom Haemophilus influenzae oraz Neisseria meningitidis. Chory musi poddawać się szczepieniom przypominającym co pięć lat. Skutkiem splenektomii może być zwiększenie liczby trombocytów. W takim przypadku chory powinien przyjmować kwas acetylosalicylowy. Bibliografia: Rashid S. A., Accessory spleen: prevalence and multidetector CT appearance. Malays. J. Med. Sci., 2014, 21, 4: 18–23. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom II, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012. Traczyk W., Fizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Patrycja Nawojowska Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza” Chłopak żyjący w ciele dziewczyny: wątpię, żebym kiedykolwiek był w stanie stwierdzić, że czuję się kobietą, bo za długo czuję się mężczyzną
BYqIR. ile żyje pies bez śledziony
